خاطره ای از سردار شهید حسینی محراب
شهید حسینی محراب از سرداران شهید خراسان رضوی است و در عملیات کربلای ۵ فرمانده ما بود. منطقه عملیاتی ما شهرکی در خاک عراق بود. ما در این منطقه بسیار سخت حدود ۱۰ شبانه روز زیر باران گلوله و خمپاره دشمن بودیم. پس از گذشت ۱۰ روز در حالی که عده ای از بچه ها مجروح و تعدادی شهید شده بودند و ما نیز بسیار خسته و کوفته بودیم به پشت خط برگشتیم. شهید حسینی محراب اصرار داشت که با گردان بعدی به خط برگردد، به ایشان التماس کردیم که حداقل یکی دو روز استراحت کنند و پس از آن دوباره بازگردند اما ایشان نپذیرفت و با گردان بعدی به خط مقدم برگشت و در حین حرکت و در حالی که هنوز گرد و غبار بر چهره ایشان بود با نهایت مظلومیت به شهادت رسید. شهید حسینی محراب از سرداران شهید خراسان رضوی که فرمانده تیپ بود حتی حاضر نبود ۱ روز استراحت کند در حالی که ۱۰ روز بی خوابی در زیر رگبار گلوله و خمپاره دشمن را تاب آورده بود.

نماینده مردم شهرستان های مه ولات، تربت حیدریه و زاوه در مجلس شورای اسلامی گفت: در ۷ عملیات دوران دفاع مقدس (از فتح المبین تا مرصاد) شرکت کردم و در عملیات فتح المبین به افتخار جانبازی نائل شدم.

ابوالقاسم خسروی در گفتگوی اختصاصی با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی سیمای مه ولات، با گرامیداشت یاد و خاطره شهدای جنگ تحمیلی اظهار کرد: ۸ سال دفاع مقدس در واقع ۸ سال فداکاری و گذشت و ۸ سال جانفشانی همه مردم ایران است.

وی با بیان اینکه در دوران ۸ سال دفاع مقدس ۳۶ هزار دانش آموز و حدود ۵ هزار معلم به شهادت رسیدند، عنوان کرد: این تعداد معلم و دانش آموز کلاس های درس را رها کردند و در خط مقدم جبهه ها حاضر شدند و در راه امنیت، اقتدار و استقلال کشور اسلامی مان به شهادت رسیدند.

عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی در ادامه چگونگی مجروحیت خود در عملیات فتح المبین را چنین تشریح کرد: در عملیات فتح المبین و در فتح سایت ۵ و ۴ که در دشت عباس واقع بود شرکت داشتم. سایت ۴ و ۵ در یک منطقه بسیار مرتفع بود و ما باید این منطقه را فتح می کردیم. دشمن بر ما تسلط کامل داشت اما با صبر و استقامت رزمندگان اسلام و با تدبیر فرماندهان بالاخره آن منطقه استراتژیک فتح شد. در مسیری که به سمت دشمن در حرکت بودیم تعدادی از همرزمان من به شهادت رسیدند و من نیز افتخار پیدا کردم که از ناحیه پا مجروح شوم. توسط نیروهای امداد و نجات به بیمارستان صحرایی دزفول منتقل شدیم و سپس ما را به یکی از بیمارستان های اصفهان فرستادند.